Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

από τον έναν ο άλλος, eGo



καμιά φορά σκέφτομαι, ότι φωτογραφίζοντας αναζητάω τον λόγο, τον λόγο εκείνον που θα με φέρει πιο κοντά στο πρωταρχικό πρόσωπο, τον λόγο που θα μπορεί να ερμηνεύσει το πρόσωπο

φως και η απώλεια φωτός-από τον έναν ο άλλος, εγώ

επάνω στο πρόσωπο σου το πρόσωπο μου, απόπειρα εντύπωσης του πεπερασμένου στο σώμα του άπειρου/προσέγγιση του σημείου από το οποίο, η έναρξη του υποκείμενου

βλέπω, άρα υπάρχεις, όταν το κέντρο της προσοχής μου μετατοπισθεί, ο σκύλος της επικράτειας μου θα φάει τις παντόφλες της αναζήτησης, και τα υγρά ρούχα της κοινωνικοποίησης θα πρέπει να εξατομικευθούν

η αποδόμηση συνίσταται στην αποκάλυψη του τίποτα που περιβάλλει το όλον, στο πεδίο που η τελετουργία του καφέ ξεγυμνώνει τον άχαρο καρπό της, το σκληρό μαύρο κάτι, που απαιτεί τη σύνθλιψη του για να υπάρξει, απαιτεί τη μυσταγωγία του θανάτου, την διύληση της μύησης που οδηγεί στην απροσδόκητη αφετηρία της ακολουθίας/η συνήθεια κι ανάμεσα σε αυτήν και στον επίκτητο φόβο, η διάρρηξη της ενδελέχειας από τα τρωκτικά της μεσημβρινής ζώνης

Αναγνωρίζω την λήθη,
άρα μπορώ να θυμάμαι/ότι δηλαδή, δεν υπήρξε τίποτα άλλο πέρα από αυτό που ακριβώς αγνοώ/μόνος, στο σκοτάδι, με τις flashιες της μηχανής που ανασυνθέτουν τον Άλλον/Εκείνον που προϋπάρχει στις ενώσεις του άργυρου
...στο πρωταρχικό πρόσωπο

φωτογραφήθηκε για εκείνον που
δυσκολεύεται να δυσκολεύεται...
με αφορμή το σχόλιο του ψίθυρου

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Loui, help μe

ο τροχός του οικόσιτου αρουραίου είναι η μακάβρια επανάληψη της ακολουθίας του μικρού αδελφού/
της υποψίας της ζωής σε στάση/προβολή στιγμιοτύπων εκτός του πλαισίου της αλληλεπίδρασης/
τυφλές οθόνες με ακτίνα δράσης το πεδίο που ορίζεται από το έλλειμμα που κληροδοτεί η εκπνοή της παύσης/
της ζωής σε μετάθεση/προσμονή της πλήρωσης σε cal/min/ανθρωπόμορφο τοπίο χωρίς λάθος/υπάκουο
beat της απόδρασης/Σαββατοκύριακο στον μάρσιπο του Loui Vuitton σε περίπτυξη με κομμάτια πράσινης τροφής
-ανάμεσα στα δόντια το χαμόγελο σου πονάει

DooRs

Ανοίγοντας μία πόρτα/στο σημείο όπου κλείνει ένα τετράγωνο/εγκλωβίζεται ο αδιάκοπος κύκλος του ερρίσματος/αστείο με χελώνες στο κρανίο τυφλού κηπουρού/καρυκεύοντας τον εύθραυστο πόθο/με γαλήνη από μπλε πουλιά/σε στάση λεωφορείου υπάκουη απόρριψη/το άκουσμα του ονόματος σου στην πλάτη ενός κουρασμένου αέρα/το διάστημα που σε χωρίζει από τον Άλλον/δεν ήθελα αλλά ήμουν εκεί όπως γνώριζα τον προορισμό της άνοιξης/γελοία απεικόνιση της ενόρασης εντός λουόμενης εξάντλησης/διάστικτη έλξη από τα points της interactive διάνοιξης της οδού προς το πέρα από τα άδεια μάτια στην έλα και σε μια κούπα λέξεις θα σου κλείσω τον φόβο

δestiny με άσπρο psάρι

αναπόδραστο σημείο διαφυγής
το τεταμένο δάχτυλο ξερνάει
υπακοή στα αίτια της εκλογής
όπως εκείνη ορίζει

σε διασχίζει το νερό της ειδίκευσης
καθώς πνίγεσαι στο σκεύος της έκπληξης
απολυμαίνεις τα μέλη της επαφής
να μη μολυνθείς από τα χνώτα που κρύβεις

στα δόντια το αύριο
όπως υπόσχεση σε δέντρο αναψυχής
σφήνα στο αδυσώπητο έλεος

ασθμαίνεις κομμάτια από "επιλογή"
ακονίζεις την τάφρο της απώθησης
το κουρασμένο destiny σε αναμονή

λύπη

για το αδιέξοδο της συνέπειας

το άσπρο ψάρι της θλίψης
με σιωπή σε αβυσσαλέο ορίζοντα

φιμωμένης

φλεγόμενης πείρας

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

pork με Damnάσκηνα

ξορκίζω στο πρόσωπο μου τον καθρέπτη
το αίμα της συναναστροφής
ο λόγος μου είναι το βρέφος της αποδοχής
τυφλό μάτι στην έρημο

γυαλίζω το skyline της πόλης
με την ανημποριά μου
με το τίποτα
από το τίποτα
έφτιαξα αυτή την πόλη

θαυμαστές του κενού
στην έρημο η πηγή του κόσμου
αστράφτει από την ψύχρα μου

μισώ όπως ο άνθρωπος τον άνθρωπο
φροντίζω για το επονείδιστο τέλος του
χοιρινό με δαμάσκηνα

tip6τα

πασχίζω να καταλάβω αυτό που κρύβεται
-δαγκώνει τον αέρα
-εγκλωβίζει το διάφραγμα
-καρφώνει το τώρα
αυτό που συμβαίνει

τραχύ ανάδεμα μεταμεσημβρινής απόγνωσης
χειραψία του άνω έλους

να διαμαρτυρηθώ
για τις ανέσεις τις καθημερινότητας
την συνάφεια
τα ύπουλα δέντρα της εγκαθίδρυσης της άνοιας
τον σκύλο του γείτονα
το κολάρο της άγνοιας
την ιστορική σημασία της πουτάνας
την αλήθεια της γάτας μου
πέντε το πρωί
χωρίς αλκοολική σημασία
0 βαθμοί υπενθύμισης
4 μέτρα πριν την αλλοίωση
8 δάσκαλοι της ενηλικίωσης
για την χαρά της απώλειας

δαγκώνω τον αέρα
εγκλωβίζω το διάφραγμα
καρφώνω το τώρα
αυτό που δεν συμβαίνει

τίποτα, όπως όλα
ό,τι όπως λέω
ότι τίποτα
δεν περιμένω ακόμα...