ΠΕin

σκύλος της αναμονής σε νάρθηκα καλόβολης θλίψης ή εναγώνια ανάμνηση της αγελαίας επιθυμίας του συλλογικού τίποτα, ο ουρανός που σκοτεινιάζει διασχίζει με τις ηλικιωμένες φλούδες του το άρρωστο πορτοκάλι της πτώσης για να αναταχθεί στο παρόν, σε ένα παρόν που απομυζάει την επόμενη μέρα, το προ-δικασμένο αυγό της οράσεως σε βαθειά ύπνωση, στο πρωινό γεύμα των θρυματισμένων δοντιών που εκδιώκονται από τον θάλαμο της επικαιρότητας, με πρόσχημα την χαμηλή διατροφική αξία της βιοποικιλότητας σε κρίση, τα ατίθασα πιόνια της εξέλιξης, όπως σχηματίζουνε στον αιθέρα αθώους μηρυκασμούς αναποφασιστικότητας... ολοκληρώνοντας: με φόντο 2Dιάστατες γιρλάντες νοσταλγίας, REM lighting, με βλέμμα στο μέλλον, μια δόση υπεύθυνα συγκρατημένης αισιοδοξίας, και με μια υποσχέση υγρασίας στην άκρη του λόγου του, ο ανυπόληπτος σχεδιάζει την πείνα