Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Ο αέρας μέσα μου πλεονάζει
στα μάτια το φως περισσεύει
παντού γύρω σκοτάδι
ουρανός πια δεν υπάρχει
φόβος
επιτηδευμένη ειλικρίνεια
εικονικό δίκαιο των αθώων θηλυκών
σε παρατάσεις υπακοής
στο στήθος στεγνώνει ένα χάδι
κάρβουνο στη θέση της καρδιάς
σχεδιάζοντας τον τρόμο της φυγής
στο σχέδιο ένα ζώο ξαποσταίνει
μισάνοιχτο στόμα
φωτιές για μάτια
η γλώσσα μου νιαουρίζει

τα μάτια μου όπως τα χέρια συνήθως όπως άλλωστε έχει ειπωθεί ξανά διατηρούν την προσήκουσα ως προς τον κανόνα που επιβάλλει τα μάτια όπως τα χέρια ως συνήθως ξανά να διατηρούν την initial θέση τους σε ένα διηνεκές που μπάζει από τα push χαμόγελα και τις άδειες χρήσεις των υβριδικών οραμάτων επιτηδευμένα αθώων κτητικών αρσενικών άρα διατηρώντας κάθε επιφύλαξη διαρρηγνύω τον κύκλο των οράσεων και απαιτώ να μάθω αν ο πληθυντικός αυτός υπάρχει…