...να σκέφτεσαι τον άλλον γιά νά τόν σώσεις

Σκέφτομαι πως ετούτη τη στιγμή

κανένας δέ μέ σκέφτεται μέσα στο σύμπαν,

πώς μόνο εγώ μέ σκέφτομαι,

κι άν τώρα πέθαινα,

κανένας,ούτε ο εαυτός μου,δέ θά μέ σκεφτόταν.

Κι εδώ αρχίζει η άβυσσος,

όπως όταν κοιμάμαι.

Είμαι το ίδιο μου τό στήριγμα και μού τό αφαιρώ.

Συμβάλλω στην επένδυση τών πάντων μέ απουσία.

Ίσως αυτός νά είν’ο λόγος

πού τό νά σκέφτεσαι έναν άνθρωπο

είναι σά νά τόν σώζεις.

ROBERTO JUARROZ σε μετάφραση Αργύρη Χιόνη

...να σκέφτεσαι τον άλλον γιά νά τόν σώσεις,σε αντιδιαστολή με την ιδιοτέλεια τού σέ σκέφτομαι γιά νά μέ σώσεις/ολοκληρωτικός μάρτυρας της παρουσίας μου/η ανάγκη τού άλλου ώς καθοριστικός ρυθμιστής της δημοφιλίας μου/θα σε αναγνωρίσω όταν ασφαλώς μπορώ να βασίσω στην αναγνώριση αυτή,την υποταγή σου στη ματαιοδοξία της αγελαίας αναρρίχησης στην ιεραρχία της κοινότητας/η ομάδα πού δέν υπάρχει,αναζητά τη ταυτότητά της,στην ακίνδυνη ανταλλαγή φιλοφρονήσεων:πόσο σε θαυμάζω πού με θαυμάζεις.../πλάθοντας το μύθο της ιδανικής κοινωνίας,εμφορούμενοι από μιά κίβδηλη ανάγκη επαφής,θυσιάζουμε στο βωμό της,την αλήθεια τής ύπαρξης:υπάρχω γιά νά ξεχαστώ/η ανάγκη της υστεροφημίας διέπει βάναυσα τις προθέσεις μας σε βαθμό αλλοτρίωσης/θα ξεχαστώ ούτως ή άλλως/η σημασία που δίνουμε στην ιδιοτελή επικοινωνία,μας καθιστά εμπόρους της ζωής:μίλησε μου γιά νά σού προσφέρω την επιρροή μου στα μέλη της ομάδας μου/μικροπρεπής συναλλαγή πού καταλήγει πάντα στην εντύπωση της ικανοποίησης,τη στιγμή που ο Εαυτός,πνίγεται φιμωμένος στα σκοτεινά δωμάτια της αμφιβολίας/αμφιβολία πού γεννιέται από τό έλλειμα που προκαλεί η μοναξιά της Επίγνωσης/οτι ο Άλλος είναι η αιτία της συμφοράς μου.