Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

MhTέρΑ η μΈρa πΟυ ΈμεΙΝαι ΜΟνΗ

...τα λουλούδια ανθίζουνε κάτω από το νεκρό παράθυρο της υπομονής μου/στο δρόμο το άτομο στρώνει τις σάρκες του στο κενό τοπίο να περάσει ο αμφίθυμος νέος της ανυπομονησίας/ηθικός νάνος η πληγή ζωγραφίζει στους τοίχους το έρεισμα που της λείπει/θα σηκωθώ από την ακινησία να αντικρύσω την αέναη κίνηση των μολυβιών πάνω στις σάπιες καρδιές του φθινοπώρου/είμαι ο λοβοτόμος μου και με κατατομώ/σε μια απέλπιδα προσπάθεια αποδόμησης του "τί θέλω εδω κάτω,εγώ είμαι το φώς/τις στιγμές της αβύσσου πνίγεις βουνά από παγωτό υψώνοντας το φρύδι του σαρκασμού στην αντίπερα όχθη/ποτέ από έπαρση τα δηκτικά σχόλια του ύπνου δέν ξύπνησαν κανέναν/τώρα στο τραπέζι στέκει μόνο ένας βουβός αναπτήρας-μάρτυρας της μοναξιάς της λεπίδας με βαμβάκι/από το βάθος μελαγχολικά καταφθάνει η υπόγεια μελωδία της πίστας που έχει κιόλας χαθεί/η απώλεια στο repeat υπενθυμίζει την ανακοπή της στιγμής σε αδύναμη καρδιά ματζόρε/πνίγεις τα δάκρυα που θέλεις με μεθυσμένη ακοή σε αναποδογυρισμένο ψυγείο μέσα του θα βρείς την κατοχή του αφόρητου ύψους/εκεί να πηδήξεις στο χώμα να βρεθείς κλείνοντας τά μάτια στον ουρανό του αστείου/οι γιατροί επικοινωνούν με τους οικείους το θέμα δεν σε αφορά μάταια τραβάμε τη βαλίτσα του δρόμου/η επικοινωνία έχει χαθεί γιατί κάποια λοίμωξη βασανίζει το θυμικό/στό στήθος φέρνει το χέρι να δώσει σχήμα στον λόγο του που διαφεύγει άμορφος από το ξεκούμπωτο σακάκι/έχεις μία λεξη εδώ στην άκρη των χειλιών να σου προσφέρω ένα χέρι να καθαρίσεις γιά πάντα/στο τραπέζι της ανάλυσης κατατίθεται η ψυχή να της αφαιρέσουν τους callus/κλαδί με νοσηρούς ρόζους πάνω στο δέντρο της υποταγής θα κοπείς γιά να καείς στην πυρά της μετάβασης από το ένα κείμενο ο άλλος/το χρώμα να κάνεις στάχτη στο πρόσωπο τα σημάδια της διαφορετικότητας δεν κάνουν BANG/είναι το άδειο δωμάτιο που κρυώνει,μή φοβάσαι ήταν και δική μου μητέρα η μέρα που έμεινε μόνη/μή κρυώνεις κάνει ζέστη εδώ/είναι ο στεναγμός μου...

Δεν υπάρχουν σχόλια: