Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

Στην αυλή των Ρομανώφ (στους φίλους μου που πήγαν για μπάνιο και δέ θα γυρίσουν ποτέ)


27η Οκτωβρίου του 0000, στην Προξένου Κορομηλά, πρίν αυτή γεμίσει από trendy boutique, όταν ακόμη ήταν ένα ρέμα, χωρίς πεζοδρόμια και ρείθρα να μπλέκονται στις ρόδες των πεινασμένων οχημάτων, τότε που τα πρωινά πνίγονταν από αλκοόλ και αίμα, στον γκισέ του μπαρ Λούκυ Λουκ, μετά την τελευταία προβολή της ταινίας Dancer in the Dark του Lars von Trier, ο υποφαινόμενος βρέθηκε στη μοιραία θέση της αναπόδραστης αποδοχής ενός ταξιδιού μέσα στο χρόνο -με τις προγραμματισμένες επιπλοκές του βέβαια- καθώς δίπλα του εμφανίστηκαν ως δια μαγείας τα εξής πρόσωπα: η δούκισα Ευθυμία Στολίσναγια του γένους των Ρομανώφ του τελευταίου τσάρου της Ρωσίας, κι ο προσωπικός της αρλεκίνος Δυσθύμιος ο Σάντεμαν από το Πορτο της Πορτογαλίας.

Το πρωτόκολλο της Herradura επιβάλλει σε caballito γλείφω - πίνω - δαγκώνω. Το jetlag, συνέπεια της πτήσης τού χορεύοντας στο σκοτάδι, και η προσγείωση στην αυλή του φύλακα της νύχτας που ποτέ δεν κοιμάται, είχαν ως αποτέλεσμα την ανατροπή των κανόνων με αδιευκρίνιστες συνέπειες.

Η Ευθυμία Στολίσναγια Ρομανώφ μιλούσε άπταιστα την ελληνική, αιτία γιαυτό η Ρωσική επανάσταση που ανάγκασε τους ευγενείς γονείς της να την φυγαδεύσουν στο εξωτερικό, εκμεταλλευόμενοι την ιδιοτέλεια ενός Έλληνα εμπόρου όπλων με φοινικική σημαία.

Ο αρλεκίνος Δυσθύμιος ο Σάντεμαν ήταν αποινί ένας αρλεκίνος που έκανε πως μιλούσε πορτογαλικά.

Η νύχτα ήταν καταδικασμένη από την δίχως οίκτο ερμηνεία της Bjork και τον σκηνοθετικό δεσποτισμό του Lars von Trier οπότε το πρωινό ήταν ο μόνος δρόμος.

Η πόρτα άνοιξε, έβρεξε πολύ τελικά, το ποτάμι θα κατέβαζε νερό, ιδανική ευκαιρία για κανόε καγιάκ [και την έχασα;]

Στούς φίλους που πήγαν γιά νερό και γύρισαν κουρεμένοι
Στούς φίλους που πήγαν στο μπάνιο και δεν γύρισαν
Στούς φίλους μου που πήγαν για μπάνιο και δέ θα γυρίσουν ποτέ

8 σχόλια:

Unknown είπε...

το μακρύ ταξίδι της νύχτας μέσα στη μέρα...
και το αντίστροφο.
όχι το αντίθετο.
το αντίστροφο.

ο πρόξενος κορομηλάς διαφεντεύων αιωνίως κάθε τσιμισκή ή μητροπολίτη, που ήθελαν -αλλά δεν κατάφεραν ποτέ- να μυρίσουν πρώτοι τη γνώριμη μυρωδιά του αέρα που φυσά εκεί...

τα σέβη μου.
και όχι μόνο.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία φωτό, ωραίο κείμενο.

Με εξέπληξες ευχάριστα με το συγκεκριμένο Saloon. Αρκετά παλιότερα, 1991-1992 το συνήθιζα κι εγώ να πηγαίνω όταν επισκεπτόμουν την Θεσσαλονίκη. Πράγμα που τότε έκανα πολύ συχνά.

Duchamp είπε...

@Dimitris Athinakis

η νύχτα μέσα στη μέρα και η εισροή της μέρας στη νύχτα:φώς και σκοτάδι-σκιά,χωρίς αυτά το τίποτα κι από το τίποτα:κάδος της ανακύκλωσης γιά την ανασύσταση της ζωής...

τα σέβη μου
άν όχι μόνο.

Duchamp είπε...

@.

τότε η πόλη ήταν ακόμη ζώντανη
τώρα
αρουραίοι μηρυκάζουν της σάρκες της
κεριά λιώνουν στον αφρό του φραππέ
η πόλη κοιμάται
σε ομαδικό τάφο νεο-πατριωτών
να θυμηθώ να ανάψω το φώς
μην τυχόν και σκοντάψει κανείς
καθώς θα διέρχεται
στο κουφάρι της

salvador είπε...

Στε είναι πολυ ωραίο το κείμενο.
τώρα που το διαβάζω στα ίσα ,ίσως επειδη είμαι χαλαρός ,νομίζω πως είναι πιστό στα γεγονότα.
χωρίς να μπω στο τριπάκι να σκεφτώ
οτι είναι αλληγορικό και δικιά σου εγνοια είμαι και εγώ στο κισέ του λούκυ λούκ.
Πράγματι παλιά έβγαζε πολύ νερο έξω
ειδικά εκεινη η κάθετος για να συνεχίσεις προς το ρέζι.
ή αν "ταξίδευες" απ'την άλλη μεριά
Όσο για τους φίλους σου ,
που πήγαν για νερό,
και γυρίσαν κουρεμένοι...άστο!!
τον έναν τον βλέπω καθε πρωί!!!!
το πείραμα απο μόνος του!

Duchamp είπε...

DAs XperiMENt
βρέχει όταν νυχτώνει στον ήλιο
στον ήλιο βροχή όταν νυχτώνει
νομίζω πως είναι αδύνατο να μείνουμε πιστοί στα γεγονότα,όπως τα γεγονότα σε εμάς
όπως όταν το νερό μας κυκλώνει/στον γκισέ μόνο φαντάσματα,ούτε εγώ ούτε εσύ/μόνες οι σκιές μας
η ιστορία που ζήσαμε ήταν κάλπικη:Virtual πραγματικότητα με readymade εμπειρίες
επιδιώξαμε την υπέρβαση και απαντήσαμε σε ερωτήσεις που δεν έχουν τεθεί ακόμη
καμία αποδοχή προς τον τύπο του κλείνω τον ουρανό
στα δάχτυλα
έμπλεος από πάθος
χωρίς αντίκρυσμα

Ανώνυμος είπε...

δεν είμαι ακριβώς από δω, αλλά εκείνο το "προιόν αντιμεταβίβασης", με άφησε άφωνη, κι ήρθα να το σχολιάσω εδώ, συγχαρητηρια για τη διάγνωση, έχετε μεγάλη κλινική εμπειρία!

Duchamp είπε...

κι εγώ έμεινα άφωνος,ορισμένες φορές οι λέξεις με ξεπερνάνε,
ευχαριστώ για τα συγχαρητήρια όμως
είμαι ένας άσχετος,
μόνο που καμιά φορά μέσα μου
βλέπω τους άλλους
(αυτό μάλλον είναι μεταβίβαση)
ευχαριστώ και για την επίσκεψη