Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Ο Θηριοδαμαστής(προσευχή i)


Στροβιλίζομαι στην άνοια των χειλιών
ενεός στη θέα τού αποστρέφομαι το βλέμμα
από την ακοή που διψάει

Διαρρηγνύω το ταξί της επιστροφής
στον οίκο της μέρας
μόνιμος λαθρακουστής
των συριγμών του βόρειου αρουραίου
των προαστίων

Γυαλίζω τις ουρές των αυτοκινήτων
με το υγρό μειδίαμα
εκφωνητών πολυτελείας

Αύριο
ακόμα μια μέρα δακρύων
θα ξεπλύνει το σπασμένο σχοινί
της μνήμης

Ο λήθαργος είναι
μια πέτρα που μέσα της πνίγομαι
και η μελωδία της πτώσης
ένταση σε σάπιο μήλο

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αχ αυτοί οι "εκφωνητές πολυτελείας", προτιμώ το ποδόσφαιρο, από την κυρία λαιφσταλού, που δηλώνει "ευτυχώς, και επιτέλους, έγινε μόδα το γκουρμέ φαγητό και στη χώρα μας", περιγράφοντας την ύψιστη τέχνη-μαγειρική και τρόπο ζωής- να σερβίρεται η κακκαβιά σε φλυτζανάκι του εσπρέσσο, με αφρό ραδικιού από πάνω". κακκαβιά χωρίς βαθύ πιάτο, με ρωγμή, κρεμμύδια, ντομάτες και αν είναι δυνατόν και θαλασσινό νερό n' est pas kakavia.και το "σιφόν" όπου παρασκευάζεται ο αφρός ραδικιού, ο ταβερνιάρης, θα το εκλάβει για το γνωστό σιφόνι, υπερχείλισης...

πιασμένη από μια γραμμή, καλημέρα du

Ανώνυμος είπε...

Τα σέβη μου κύριε.

Duchamp είπε...

@imarias εκτός χρόνου, καλημέρα

@ηδδ345φ υποθέτω ότι ο χρόνος σάς έχει παγιδεύσει σε γραμμάτια καθήκοντος/το κυτίο της επαφής, κενό από φάλαγγες, επιστέφει το φως με γκρίζες κορδέλες/τις ευχαριστίες μου

Ανώνυμος είπε...

Αγαπώ την αντισυμβατικότητα σου
Συνέχίσε....




υ.γ Ανέβασε τη μπάρα της φαντασίας

Duchamp είπε...

θα συνεχίσω... όπως -ίζω;