Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

When The Music's Over(συνεδρία iv)


ο Στέργιος είναι ένα λογικό επιχείρημα/παλεύει με το επιχείρημα, μέχρι αυτό να καταστεί λογικό-αδρανές/στο κενό εδράζεται ο φόβος της απώλειας/το ενδεχόμενο να είναι αυτό πιθανό/γαλάζια γέλη απλώνεται βίαια στη νύχτα της αμφιβολίας/βάλσαμο οι επιστρώσεις της αμεσότητας πάνω σε μία πληγή ευτυχής κατάληξης/πιο κάτω, παραμονεύει η θάλασσα/όπως ανάποδο οχτώ σε πλαστική ευθεία διορατικότητας/κάνοντας κλικ στον τρόπο με τον οποίο ο καθένας ανοίγει την καθημερινότητα/αναψυκτικό βραχείας δράσης με έντονη φόρτιση του διαφράγματος/90 μοιρών ύπνος και πρωινό σε κιβώτιο ερευγμών βραδυνής πλάνης/όπως κι αν σταθείς, θα ανακαλύψεις ότι η θέση αυτή, δεν σου ανήκει/ό,τι δικό σου, εκκρεμεί στο ενεχυροδανειστήριο των χειροκίνητων φωτογραφικών μηχανών, μαζί με την έκπληξη του αργύρου που κοιμάται στο στρώμα της εμουλσιον/μίλα καθαρά, όπως όταν πλένεις τα μάτια σου, στη πολυθρόνα(sofa) του Ιωάννη/ούτε ο χρόνος σου ανήκει/είναι αυτό μια διευκόλυνση/φλερτάροντας με το πεντηκοστό λεπτό της συνεδρίας/θα ανοίξω μία από τις πόρτες που δεν κλείνουν ποτέ/θα ονομάσω ξανά το πριόνι που ιονίζει τις φλέβες μου/στυλοβάτη των λέξεων σε γυαλιστερό τραπέζι/σταγόνες μελάνης πάνω σε κάποιο στίχο του Morrison/στον τοίχο, ένα πορτοκάλι, αποπνέει από τους πόρους του την δυσφορία της επικόλλησης/απέναντι σε κάθε επιχείρημα, υψώνεται ο βράχος της λογικής/θα ανέβω για να πέσω ξανά/η ευκαιρία αυτή, ανοίγει το άπειρο...

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

erxome na meletiso ton stergio
pio sintoma ap`oti mporeis na fantasteis..

Tschüß!!!

Duchamp είπε...

...έλα να μας το πάρεις...

απογοητο-επιστρέφοντας-σε πείσμα των άλλων(ίσως και σε βάρος αυτών)-ζωή μέσα σε bottle-επιπλέει όπου σε βγάλει-η επόμενη ριξιά-άντε γαμήσου, εσύ κι ο φλάρος σου...μελετώ την άνω συμπεριφορά των κάτω στρωμάτων, λίγο πριν την απόλυτη εξάτμιση του μεταλλικού φτερώματος, κατευθυνόμενου από την ροπή ενός χωρίς σημασία ανέμου, αγκαλιά με το τίποτα...

k είπε...

καλημέρα
τιποταμέρα
αγκαλιάμέρα.

manground

Ανώνυμος είπε...

Εμουλσιον.

Γαλάζιος γέλωτας απλώνεται βίαια πάνω σε μία πληγή ευτυχούς κατάληξης.

φλερτάροντας με το πεντηκοστό λεπτό της συνεδρίας, θα ονομάσω ξανά το πριόνι που ιονίζει τις φλέβες μου, στυλοβάτη των λέξεων σε γυαλιστερό στίχο 90 μοιρών.

Ο καθένας ανοίγει την δυσφορία της επικόλλησης με έντονη φόρτιση του διαφράγματος.

Ιωάννη, ο χρόνος σου ανήκει. Τα μάτια σου στη πολυθρόνα. Τα μάτια σου, ανάποδο οχτώ σε πλαστική ευθεία.

Ιωάννη , η ευκαιρία παραμονεύει πιο κάτω. . Όπως κι αν σταθείς, η θέση αυτή, εκκρεμεί στο ενεχυροδανειστήριο.

Ανοίγει το άπειρο, πλένεις τα μάτια σου απέναντι σε κάθε επιχείρημα.
--------------------
Μου ήταν αδύνατο ν’ αντισταθώ στον πειρασμό. Εσύ φταις για όλα. Θα με κάνεις κλέφτη, αν ήδη δεν έγινα….

Duchamp είπε...

χαιρετώ τον αγαπητό φίλο manground

τίποτα είναι ό,τι η μέρα σε αγκαλιά με πλαστική μέρα

χαίρομαι ιδιαιτέρως
μετάπουσίαςλύπηδίχωςνόημαεπιμένουσασεαπέριτηολογία

Duchamp είπε...

πώς μπορείς να κλέψεις κάτι που σου ανήκει ούτως ή άλλως;

υπεύθυνος, μόνο, για την δημιουργία του Τίποτα
το Όλον, σας ανήκει

ας ξαναγεννηθούμε, λοιπόν, στην σκιά που αφήνει η απουσία μας στο νεκρικό κρεβάτι

το παρόν είναι μια απόθεση στο point ανάμεσα σε άλλα, μέχρι να ενωθούμε, θα ζούμε εκκρεμώντας στις παρυφές κάποιού matrix

είναι το παράσιτο, ή το παράσιτο ήταν;

ευχαριστώ

darkwhisper είπε...

ερώτηση: και πούουου... είναι το συναίσθημα;

απάντηση: πίσω από τις λέξεις...

Ανέστης Μ. είπε...

Το λογικό επιχείρημα του Στέργιου δε θέλει και πολύ να γίνει φρενήρης πηγή συνειρμικών λογισμών -δλδ σουρρεαλισμών?.. ναι δε μας ανήκει τίποτα, εκτός απ'τις επιλογές μας, τα λάθη μας, τον εαυτό μας.. Αρκεί να μην τον βλέπουμε σαν αγρό προς παραγωγή υλικού κέρδους.. Καλή σου μέρα.

Duchamp είπε...

"ψίθυρε": το συναίσθημα είναι η ερώτηση ή η απάντηση είναι το συναίσθημα της ερώτησης;

Duchamp είπε...

καλησπέρα, νεαρέ κύριε Μ. Ανέστη

ο αγρός, πνίγει τους σπόρους
όπως η μητέρα το βρέφος
ο καπνός είναι ό,τι απομένει
από την στιγμιαία επαφή
άγνωστης οικειότητας
τη στιγμή που ο ήλιος τρίζει
πάνω στα κλειστά σώματα
συμπαθητικής κύλισης
κι ο ταμίας αναγνωρίζει το barcode της ενοικίασης-δλδ τα χείλη ζωγραφίζουν το αύριο/-ισμος;