Easy Rider

ο θυμός μου
εξατμίζεται στο φως
στο χώμα
φυτεύω τα όνειρά μου

κάθε/όπως πάντα/σε/τί/από τώρα/ανέκαθεν/σφραγισμένο κιβώτιο: μέσα του, κίτρινοι γλάροι, ατενίζουν τον ουρανό/αν είναι γαλάζιος/πρωί/ενδύεται/δόντια κρυστάλλινα, αντικατοπτρίζουν καθρέφτη-κλέφτη/κύτταρα/νεκρά/νιπτήρας σε μετατραυματική απόγνωση/καθορίζει το μέλλον τής αποχέτευσης/μολύνοντας σφυγμούς σε ακολουθία/ανάμνηση χρυσόψαρου/σε ισοθερμικό δοχείο μεταφοράς

μεταφέρω
την ύπαρξή μου ασφαλώς
επιστρέφοντας
από βέβαιο θάνατο

δρόμος/όπως πάντα/σε/αδιάκοπα/ξετυλίγεται αναδυόμενος/πρόσκρουση/αναστρέφοντας την κατάληξη/απώλεια της έννοιας:"επιστρέφω εδώ"/στην άσφαλτο/κομμάτια της ελπίδας/ το αύριο, παγιδευμένο, στην έμπνευση ενός συνταξιούχου/τα παιδιά σας παίζουν αμέριμνα/ έρεβος με δρεπάνι/τώρα/λουλούδια στην αυλή/σχηματίζουν στεφάνια/παγανιστικά σύμβολα/η ζωή σε αναβολή/ηλικιωμένη ουρά έξω από τράπεζα

αναμένω
την ύπαρξη μου ασφαλώς
υποθηκεύοντας την
σε βέβαιο θάνατο