Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Sickώνομαι


τμηματική αποκόλληση
η σταδιακή επιλογή των επιμέρους
σε βάρος του ρυθμού

το σύρσιμο υαλοκαθαριστήρων
κουφάρια της μνήμης στο κρύσταλλο της πορείας
ο φόβος ανασταίνεται

ιδανικός κυφήνας
η ροπή της παράπλευρης απώλειας
διασχίζω τις θάλασσες

φόρμα, όπως νερό σε κουτάλι
με καταπίνει το Εγώ

η ακοή διαρρηγνύεται
σπάει ο χρόνος
στον ουρανό

σκοτάδι
η σιωπή πριν τη μάχη
οι σάρκες μου για τίποτα

πίσω από την οθόνη
κλειδιά
ορατός δίχως σώμα

φόβος
θυμάμαι
δαγκώνω τα μάτια

σηκώνομαι


Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

ερευγμός της μοναξιάς πριν το τέλος


είμαι
τώρα εδώ
εγώ
αυτός που ορίζει το τώρα
εδώ
αποκομμένος από ό,τι με ορίζει
παρίας
στο περιθώριο κάθε επαφής
πάρεργο
η εντρύφηση στην ιερότητα των άλλων
μόνος
όπως η κτηνωδία μου ορίζει
κήνσορας
τής υποκρισίας ανήθικος ακόλουθος
έμπλεος
από την νοσηρότητα τής ανημποριάς μου
να κρατηθώ από τί;
άδειο είναι το σπίτι μου
όταν φοβάμαι
ο πανικός υφαίνει το νήμα
νεκρικής πλάνης
ο λόγος μου
κραυγή μέσα στο σκοτάδι
να κρατηθώ από τί
την ώρα που η στιγμή
χωνεύει κάθε μου δάκρυ;

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

σεκάνς της ονείρωξης (η κύλιση του φύλλου πάνω σε απατηλή δροσιά)


Είμαι ένας δάσκαλος στην άκρη του κρεβατιού πάνω από τη γη της επαγγελίας/στίς φάλαγγες των δαχτύλων μου ο θεός μεταμορφώνεται σε λυχνάρι του Αλαντίν εντός δαχτύλων υπεραστικής πίστης(RETURN)/οι μαθητές μου στην αυλή των θαυμάτων ψιθυρίζοντας "νερό" βαδίζουν στα κύματα ιριδισμών πετρελαϊκής κρίσης/ταΐζω με τα κουφάρια του Λόγου μου τα παιδιά τους/σχεδιάζω να καταστρέψω αυτόν τον κόσμο και στη θέση του να απλώσω ένα σεντόνι CosmoS/να τυπώσω στην επιφάνεια του ό,τι απέμεινε από το σώμα μου/άν πεινάσεις πολύ στείλε μου ένα προεγκατεστημένο μήνυμα/ο βάτραχος υπηρέτης θα σε αναγγείλει με στόμφο ερευγμού στο προαύλιο της βασιλείας μου/το δάκρυ που απλώνεις σε μιαν απόπειρα σύλληψης της ανταύγειας πάνω σε ηλιοβασίλεμα πλαστικού δέρματος/αν διψάσεις θα πιείς από το αίμα μου/θα τραφείς και με περιττώματα αρκεί να σου υποσχεθώ την βεβαιότητα της πλήξης/να γευθείς την πιθανότητα της αποτροπής από το έγκλημα της στιγμής/χαμογέλα τώρα που ο ουρανός είναι κατειλημένος από δίκτυο απασχολημένο/απόγνωση σε κυψέλη με βιολογικά ούρα/γιορτές της γης με όσους σαπίζουνε τον αέρα/να καταπιείς μια σφαίρα κι αποσβολωμένος από το θαύμα της ζωής να' ρθεις να μου πεις σε ποιό χρώμα κατέληξες/να εννοείς σε κατατάσσει στους ανθρώπους;