Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

ΠΕin

σκύλος της αναμονής σε νάρθηκα καλόβολης θλίψης ή εναγώνια ανάμνηση της αγελαίας επιθυμίας του συλλογικού τίποτα, ο ουρανός που σκοτεινιάζει διασχίζει με τις ηλικιωμένες φλούδες του το άρρωστο πορτοκάλι της πτώσης για να αναταχθεί στο παρόν, σε ένα παρόν που απομυζάει την επόμενη μέρα, το προ-δικασμένο αυγό της οράσεως σε βαθειά ύπνωση, στο πρωινό γεύμα των θρυματισμένων δοντιών που εκδιώκονται από τον θάλαμο της επικαιρότητας, με πρόσχημα την χαμηλή διατροφική αξία της βιοποικιλότητας σε κρίση, τα ατίθασα πιόνια της εξέλιξης, όπως σχηματίζουνε στον αιθέρα αθώους μηρυκασμούς αναποφασιστικότητας... ολοκληρώνοντας: με φόντο 2Dιάστατες γιρλάντες νοσταλγίας, REM lighting, με βλέμμα στο μέλλον, μια δόση υπεύθυνα συγκρατημένης αισιοδοξίας, και με μια υποσχέση υγρασίας στην άκρη του λόγου του, ο ανυπόληπτος σχεδιάζει την πείνα

7 σχόλια:

salvador είπε...

μεγάλο πλάνο για μικρού μήκους;
που θα βρούμε, τον σκύλο της αναμονής
σε νάρθηκα καλόβολης θλίψης;
τα φιλιά μου απο τα χαμηλά.

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι χαίρεται χαίρετε

Duchamp είπε...

διαταραγμένο πλάνο για δοκιμές απόσκοσμης σχάσης... ο σκύλος σε αναμονή βρώσης

χαίρετε σύντροφε, ό,τι έρχεται εκεί όπου συναντιέται το επικείν οπωσδήποτε μετά από την εγκατάσταση του θα ελπίζοντας άμεση μετάβαση σε νότο επικουρικής συνδιάλεξης
μετά της χαράς αγγέλια

Ανώνυμος είπε...

"η αγάπη είναι ένας σκύλος απ την κόλαση"

Duchamp είπε...

... η κόλαση οι άλλοι δηλαδή εγώ δηλαδή το φως ανοιχτό παράθυρο κιόλας η εκείνη αγάπη συλλέγοντας ακόμη έναν σκύλο δηλαδή εγώ και πάντα επίμονα η αγάπη της δηλαδή εκείνη όπως αγαπάει ακόμα...

Ανώνυμος είπε...

πέρασα κι εγώ στην δυδιάστατη κάμαρά σας, ακουμπώ με την πλάτη στον τοίχο τα χέρια περασμένα με τους αντίχειρες στη ζώνη, μενω σιωπηλός, αποχωρώ, και επανέρχομαι.

man

Duchamp είπε...

διαδραστική είναι η αποχώρηση εώς το δεν πριν από το εδώ ελπίζοντας όπως κάτι