αποδεχόμενος την πρόσκληση του Δημήτρη Αθηνάκη
απαντώ με μία πρόκληση
κατά Α να ζη τή στ ε από τους Δημ ιου ρ γ ούς
τα κά τ ω
παρ α
απο σπ ά σ ματα :
...τα πάντα ήταν τώρα λιγότερα, ήταν μείον: μείον κεφαλόσκαλο, μείον πόρτα, μείον φως, μείον κρεβάτι, μείον Μάγα. Αναπνέοντας με προσπάθεια μουρμούρισε: «Μάγα», μουρμούρισε: «Παρίσι», μουρμούρισε «Σήμερα». Έπεσε να κοιμηθεί και πάλι σαν κάποιος που αναζητά τον τόπο του και το σπίτι του μετά από μια μακριά πορεία στη βροχή και το κρύο.
...θαύμασαν τη μεγαλόπρεπη επιγραφή: Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ο ΛΑΕΝΕΚ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣΚΟΠΙΟ και σκέφτηκαν και οι δυο (και το είπαν) ότι το στηθοσκόπιο θα έπρεπε να είναι κάποιο είδος ερπετού ή σαλαμάνδρας, που είχαι κρυφτεί στο νοσοκομείο Νεκέρ και το οποίο το είχαν καταδιώξει, ποιος ξέρει γιατί, μέσα από παράξενους διαδρόμους και υπόγεια, ώσπου εκείνο παραδόθηκε στο νεαρό σοφό.
... Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι ο γαργαλισμός και η οδύνη αρμόζουν είς τον άνθρωπον, όταν όλα επηρεάζονται εξίσου.
... Κατεβάζουν τότε από το άλογο το πτώμα του στρατηγού που στάζει πύο. Το αποθέτουν στην όχθη του ποταμού Ουακαλέρα, ενώ ο συνταγματάρχης Ντανέλ γονατίζει πλάι του και βγάζει το μαχαίρι του. Με δάκρυα στα μάτια κοιτάζει το παραμορφωμένο γυμνό κορμί του αρχηγού του. Με δάκρυα στα μάτια κοιτάζουν επίσης οι σκληροτράχηλοι ρακένδυτοι άντρες που σχηματίζουν κύκλο τριγύρω του.
Κι ύστερα το μαχαίρι βυθίζεται αργά στις σαπισμένες σάρκες.
... Μπρός στόν καθρέπτη, εγώ. Καί μέσα στόν καθρέπτη, ποιός είν’ αυτός πού μού γυρνάει την πλάτη μέσα στόν καθρέφτη, που αρνείται νά’ ναι το είδωλό μου;
οι πόρτα είναι ανοιχτή σε όλους
