Παρατήρησα ότι τα 250ml H2O Zagori χορηγούμενα από το στόμα κάθε Παρασκευή μεταξύ 16:00 και 18:00,σε συνδυασμό με την κατάποση λυχνίας πυρακτώσεως των 60Watt της εταιρίας Osram,έχουν ως αποτέλεσμα τη ψυχρή ολίσθηση των αντικειμένων των επάνω ορόφων μέχρι του σημείου G του τηλεφωνικού κέντρου Panasonic,παλμούς εναλλασσόμενης διέγερσης σε κενά 4essaron σημείων, καθώς και δάκρυα σε λεκάνη 3rion litrων κατά την υπερπροσπάθεια απομάκρυνσης των περιττών χαρακτήρων από το μπαλκόνι του 6ktου ορόφου, με θέα το White Tower αντιμέτωπο με την αποβολή της ημέρας από τον δίσκο της νύχτας.
Το γυαλί όταν θρυμματίζεται ανοίγει στον ουρανίσκο την πηγή του αίματος, σκουριασμένη γεύση κεράσι και κόκκινες κηλίδες στο T-shirt “ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ”, στο στήθος η σκιά του διαφημιστικού μηνύματος της WIND αποκαλύπτει τα δόντια ενός σαρδόνιου νάνου με τα γεννητικά όργανα ιχθύος σε πιατέλα από την Παρουσίαση-για τα μάτια σου μόνο.
Υποθέτω ότι το θέαμα που παρουσιάζω αγγίζει τα όρια του θεμιτού, οπότε αντιδράσεις του τύπου “κατέβα από το γραφείο μου γιατί μου λερώνεις το πιάτο” ας καταλήξουν στην αποχέτευση μαζί με αυτόν τον αρουραίο της αμφιβολίας που κρύβεται στη φόδρα της ηθικής σας.
Δευτερόλεπτα πριν, κάποιος από εσάς, τράβηξε το κορδόνι της θλίψης και ως δια μαγείας, από τις κλειστές τρύπες των ματιών σας, εκσφενδονίστηκε βρέφος
Αν και η κόπωση βαραίνει στους ώμους μου, θα προσπαθήσω να θυμηθώ πώς ξεκίνησαν όλα. Όπως κάθε προσπάθεια που σέβεται την ιδιότητα της, θα καταλήξω κι εγώ στο κενό.
Έχω στα χέρια μου, ζωντανά ακόμη, τα λουλούδια της ανάμνησης, μυρίζουν όπως το χώμα μετά την ήττα του από τις μεταβολή του κλίματος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Στο δρόμο συγκρούομαι μανιασμένα με ανθρώπους κατώτερους που φωνάζουν από μέσα τους “γάμησε με”, ο ουρανός συναγωνίζεται την επιρροή των πολυκατοικιών στο κουρασμένο μου βλέμμα, η ανοησία είναι ένα παιδί που σέρνει τους γονείς του σε μια διάβαση σκύλων, έχει στα ρούχα του σημάδια από το ύπουλο σπέρμα της εκκλησίας, μασάει με δύναμη τα τελευταία λόγια των 25 seconds και έχει φυλακίσει την αδερφή του στον καταψύκτη του παππού. Αν και είναι λιγότερο αρσενικό από την γενιά που μόλις πέρασε με κόκκινο, φτύνει τους όρχεις του να μην τους ματιάξει, παίζει Pro και γαμιέται με μπάφους. Είναι η ελπίδα μου για την μετενσάρκωση-δώσε μου το κεφάλι σου να ξεκουραστώ.
Στην οθόνη, τα είδωλα δίχως είδωλο, τρέφουν τις σκιές τους με το αίμα της τηλεθέασης. Θα αρνηθώ τη δημιουργία του κόσμου-ως δημιουργία-όλα ξεκίνησαν από την λάθος επιλογή της στροφής που οδηγεί στον δρόμο που κλείνει στην αλέα και επιστρέφει στο χάος.
Κι άλλος διακόπτης.
Να press or not to press?
5 σχόλια:
Πολύ όμορφο κείμενο !Πράγματι εξαιρετικό...ιδιαίτερα η τελευταία παράγραφος.
Αδερφέ καταπίνεις και μπλακ λάιτ;
Γαμάτο, θα φωσφορίζεις στο σκοτάδι!!
Για το κείμενο τα'παμε ε;
ευχαριστώ πολύ,ναυτίλε
αδερφέ φωσφορίζω έτσι κι αλλιώς
Ο μικρός άνθρωπος, πριν γενεί αρουραίος, στη δοκό αμφιβολίας έκανε το βήμα και το άλμα, γιατί το άγνωστο κέντριζε το ενδιαφέρον, γιατί και η πτώση είχε τη σημασία της και ήταν πιότερη ζωή από την κατοπινή συντήρηση.
Θα ρθει στιγμή που τα μαθηματικά θα λάμψουν διά της απουσίας τους ή θα χουν μεγαλύτερη αξία από τα άδεια λόγια, γιατί το μπλέ είναι χίλιες φορές καλύτερο από το όχι, μα τι είναι η μια φορά και τι οι άδειοι χρόνοι από λέξες άγουρες και άγευστες από μεδούλι.
δεν ήταν το νόημα περισσότερο σημαντικό από το περιεχόμενο του πετάγματος μιας μύγας στο κοινοβούλιο, αφού έβλεπε τους μεζέδες της σε βαμβακερά περιτυλίγματα, σοβαρά να παραθέτουν σύμβολα και αριθμούς που θα τους έκαναν πιο νόστιμους, γιατί ακόμα και η αποστροφή του ενός είναι το φετίχ του άλλου.
Πρές το που να το πάρει η ευχή, είσαι σε καλό δρόμο και εγώ που σου μιλώ από τη φάκα είναι επειδή μου αρέσει η τραμπάλα και ας σιχαίνομαι το τυρί.
press και μπες/όποια μέρα/όπου μέρα/όπως/το/...
Δημοσίευση σχολίου