Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

στο περιθώριο μιας Gνώμης



Στο περιθώριο της πλατείας

από το ανοιχτό τραπέζι

Το γρασίδι αναπνέει ακόμη

Τα χέρια μου αντικρύζουν την απάντηση σε ένα κάλεσμα ψυχιατρείου

Νεύρα τεντωμένα, στο πάρεργο της δράσης, λοξοί σπουργίτες, κλέβουν τροφή στην ελεημοσύνη του αύριο

Ταλαντούχος ο βροχοποιός, όπως γελοίου άκουσμα στη μέση της ερήμου, θα ακουστώ άν παραγνωρίσεις το trojan που σού 'στειλα

Η αιδημοσύνη σου δεν σού επιτρέπει το γέλιο, ο καταψύκτης της διάνοιας απαιτεί service από τη λογοκρισία, για αυτό χαμογελάς μνησίκακα

Ο άνθρωπος χορεύει τις κορίνες του

να απαρνηθώ το βλέμμα του ζογκλέρ και να ατενίσω

άδεια παντελόνια στην άκρη του τίποτα

ορυμαγδός είναι η επιτυχία του θορύβου, σάπιο κενό στην άκρη της ακοής να ρυθμίζει τον λόγο μας, η φιλολογία της έξης

όταν ξυπνήσω, άφησε στο προσκεφάλι μου, κάτι από τα δάχτυλα σου,

την ώρα που κλείνεις σ’ αυτό το τσιγάρο

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

οι νυχτερινές καρέκλες, με όλη την υγρή τους αναμονή, ο Vincent ρωτάει αν έχω ένα τσιγάρο παίρνει όλο το πακέτο και φεύγει. πάνω στο τραπεζάκι έχουν μείνει τα δάχτυλα, κομμένα ηλιοτρόπια, πίνουν καφέ μαζί μου, πάντα κοιτάμε την ίδια διαδρομή την άδεια.

Duchamp είπε...

από τα στάχυα, ο ήλιος αδυσώπητα, μηρυκάζει τον καμένο αέρα, μερικές φορές κοιτάζουμε με άδεια μάτια, προσμονή πλήρωσης από νοσηρή ώχρα, το καλοκαίρι θα 'ρθει με την μορφή ψυχο-γιατρού πίσω από την μπάρα, να μοιράσει σκουλήκια στα κοπάδια

Eulie Aeglie είπε...

Αγαπημένε duchamp, πέρασα να ευχηθώ καλό πάσχα. Ανάσταση και άνοιξη και αγάπη.

Duchamp είπε...

Να σας επιστρέψω τις ευχές, υψωμένες στο τετράγωνο, και είναι η αγάπη...

Eulie Aeglie είπε...

και είναι η αγάπη λόγος;

Duchamp είπε...

κοκτέιλ...λόγου και αγάπης/ναι είναι, εκτός αν δεν είναι/άλλωστε ποιος άλλος μπορεί να είναι, έξω από τον λόγο/ο μόνος δηλαδή μετά του άλλου ή έστω κατά/υποκείμενος εντός του/ενδόμυχος όσο και αυτιστικά εξωστρεφής, στο βαθμό που αυτό γίνεται δυνατό, δηλαδή πιστευτό/είναι...

darkwhisper είπε...

"Η αιδημοσύνη σου δεν σού επιτρέπει το γέλιο, ο καταψύκτης της διάνοιας απαιτεί service από τη λογοκρισία, για αυτό χαμογελάς μνησίκακα" πλάκα πλάκα η φράση έχει συμπυκνωμένο το τέλμα της επικοινωνίας μας μέσα της. Όμορφο.

Duchamp είπε...

χαίρομαι που σου άρεσε, τώρα μπορώ να αποκοιμηθώ, ήσυχα/δίπλα στο ποτάμι της καθόδου των μυριόποδων/οδός του ύπνου