Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

σεκάνς της ονείρωξης (η κύλιση του φύλλου πάνω σε απατηλή δροσιά)


Είμαι ένας δάσκαλος στην άκρη του κρεβατιού πάνω από τη γη της επαγγελίας/στίς φάλαγγες των δαχτύλων μου ο θεός μεταμορφώνεται σε λυχνάρι του Αλαντίν εντός δαχτύλων υπεραστικής πίστης(RETURN)/οι μαθητές μου στην αυλή των θαυμάτων ψιθυρίζοντας "νερό" βαδίζουν στα κύματα ιριδισμών πετρελαϊκής κρίσης/ταΐζω με τα κουφάρια του Λόγου μου τα παιδιά τους/σχεδιάζω να καταστρέψω αυτόν τον κόσμο και στη θέση του να απλώσω ένα σεντόνι CosmoS/να τυπώσω στην επιφάνεια του ό,τι απέμεινε από το σώμα μου/άν πεινάσεις πολύ στείλε μου ένα προεγκατεστημένο μήνυμα/ο βάτραχος υπηρέτης θα σε αναγγείλει με στόμφο ερευγμού στο προαύλιο της βασιλείας μου/το δάκρυ που απλώνεις σε μιαν απόπειρα σύλληψης της ανταύγειας πάνω σε ηλιοβασίλεμα πλαστικού δέρματος/αν διψάσεις θα πιείς από το αίμα μου/θα τραφείς και με περιττώματα αρκεί να σου υποσχεθώ την βεβαιότητα της πλήξης/να γευθείς την πιθανότητα της αποτροπής από το έγκλημα της στιγμής/χαμογέλα τώρα που ο ουρανός είναι κατειλημένος από δίκτυο απασχολημένο/απόγνωση σε κυψέλη με βιολογικά ούρα/γιορτές της γης με όσους σαπίζουνε τον αέρα/να καταπιείς μια σφαίρα κι αποσβολωμένος από το θαύμα της ζωής να' ρθεις να μου πεις σε ποιό χρώμα κατέληξες/να εννοείς σε κατατάσσει στους ανθρώπους;

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ανακατεμένη ίριδα/από πλαστικούς ανεμόμυλους/στο άσπρο των ματιών ο χειμώνας με τούφα χιόνι-παγωτό στη γλώσσα/δύο-τρεις τρόποι ζωής πεταμένοι σε γλάστρες/επάλληλα συρόμενοι ουρανοί/απόχρωση δακρύων/πίσω απ΄το τζάμι της αναμονής/που ταξιδευει λανθάνον το μόσχευμα/δωρεά ονείρων/συσκευασία ισοθερμική/πατήστε/enter

Ανώνυμος είπε...

ή θα σε χάνω ή δε θα σε προλαβαίνω. Κι εδώ κι εκεί σε βρίσκω. Παντού καλώς όρισες!

Ανέστης Μ. είπε...

σε αυτοκατατάσσει στους ανθρώπους να εννοείς την έννοια που οι ίδιοι αφανίζουν/ιδρώτας από πετρέλαιο εξαλείφεται από την υψηλή τέχνη των αποσμητικών μας/ένα κάρμα που βαραίνει συνεχώς με αμαρτίες γονέων και τέκνα να συνεργάζονται/ ονειρώξεις θερινής ασέλγειας ανασταίνουν εποχιακά τις διαθέσεις μας/ και οι εποχές γίνονται εποχή/ της κόλασης; ή της φοινικικής αναγέννησης;

Duchamp είπε...

i) όπως τα έμβρυα (ισοθερμική σακούλα και το όνειρο της διαιώνισης του είδους:ξερατά μετά από υπερατλαντική πτήση)

ii) καλώς όπως ο παππούς Σάμουελ ορίζεται από μια ξένη γλώσσα πιο οικεία από δοχείο νυχτός στο κεφάλι περιπλανώμενου θεραπευτή εντός αφυδατωμένης μασχάλης και εκτός αν από σύμπτωση μετέρχεται το ελιξήριο ενδεχομένως για τις ανάγκες τις σύνταξης

iii) της φονικής αναγένησης

Ανώνυμος είπε...

Μωρέ ποιός τις χέζει; Τις ανάγκες της σύνταξης.

Duchamp είπε...

τις ανάγκες τις συνταξεις/τις φονικεις αναγεννησεις/αφοδεύοντας φαιά σκόνη/αγκαλιά με ένα ανορθόγραφο σύμπαν/ασυνεπείς οδοιπόροι τελευταίου ασπασμού/Ιούδα εφεύρεση ό Χριστός σε φάτνη εμπορικού κέντρου/

kostas_patra είπε...

Στη γή της επαγγελίας αναπαύονται οι από την Τρίτη και πέρα ευχές
Ο μεγάλος δάσκαλος είναι ο ιδιοκτήτης του σαλλούν
Οι μαθητές και οι περαστικοί ξοδεύουν πιστωτικές μονάδες στο ουίσκυ και όλοι είναι σχεδόν ευτυχισμένοι
Ο βάτραχος ήταν ο πιανίστας μα έσκασε από τα πολλά τσιγάρα και έμεινε μόνη η τσατσά στον καναπέ τα βράδια
Ο κόσμος θα κινείται με οινόπνευμα σε γυάλινα μπουκάλια
Όποιος περπάτησε στα νερά ήξερε την πιο μεγάλη νοθεία
Ναι, να εννοείς, γιατί όλα τα ζωντανά αισθάνονται, μη σου πω και όχι μόνο.

Duchamp είπε...

αυτός Δεν είναι άνθρωπος:βουλιάζει στον ορυμαγδό παράλληλων συλλογισμών, χωρίς ποτέ να φωνάζει σε μιαν άκρη, κι όπως τα κτήνη, δαγκώνει την απειλή για να επιβιώσει...είμαι καταδικασμένος...σε παρατεταμένη αποκόλληση από τον λώρο του σύμπαντος...αγγίζω το τέλος