Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Η συστολή του εύκρατου κύκλου



Με τα μάτια σταθμευμένα στην άνοδο, συλλαμβάνω το σημείο ανάμεσα στο πρόσωπο και την οπή του προσώπου, να μηρυκάζει την κάθοδο στο στενό και υγρό της εκκίνηση μιας αλληλουχίας, ένα ντόμινο, κατά τα άλλα τυχαίων, αλληλοσυγκρουόμενων οδηγιών εκτύλιξης του ιστού της ηλεκτρονικά αναδυόμενης άνοιας, μίας μεθόδου ερμηνείας του τυχαίου που καθιστά την ερμηνεία καθεαυτήν άχρηστη, αφού το μόνο βέβαιο είναι η παντελής έλλειψη βεβαιότητας, αυτή η απώλεια βαρύτητας που καθιστά κάθε λέξη μετέωρη, κάθε έκφραση πεπερασμένη.
Δεν θα προσπαθήσω να γράψω γιαυτό, άλλωστε αυτό έχει παρέλθει... είναι ήδη εκεί

Δεν υπάρχουν σχόλια: