ξορκίζω στο πρόσωπο μου τον καθρέπτη
το αίμα της συναναστροφής
ο λόγος μου είναι το βρέφος της αποδοχής
τυφλό μάτι στην έρημο
γυαλίζω το skyline της πόλης
με την ανημποριά μου
με το τίποτα
από το τίποτα
έφτιαξα αυτή την πόλη
θαυμαστές του κενού
στην έρημο η πηγή του κόσμου
αστράφτει από την ψύχρα μου
μισώ όπως ο άνθρωπος τον άνθρωπο
φροντίζω για το επονείδιστο τέλος του
χοιρινό με δαμάσκηνα
8 σχόλια:
γλυκόξινο και κυλισμένο σε ωραία λάσπη!
δαμάσκηνα από τη Δαμασκό, όπως και αντίσκηνα, ψημένα επάνω σε παρασκηνιακά εγκαύματα!
chapeau au chef
...le chef de brigands
...όπως και σίγουρη μαύρη σκόνη επάνω σε μετατοπισμένα βλέφαρα, αυτό το πράσσεινο ελάφι που ολοκληρώνει τον κύκλο του στο ίδιο σημείο της έναρξης του απροσπέλαστου άπειρου...
δυνατό. βρέφος αποδιωγμένο μιας θολωμένης πόλης που βρωμάει απ' τα σύννεφα και κάτω. εκτός κι απτα μέρη της που ανήκουν στο τίποτα. κι αν απτο τίποτα γεννιέται πάντα τίποτα,
τότε όλα καλά.
Ήθελα να πω ότι έχει πολλά αισθήματα, αλλά και ότι είμαι σίγουρος ότι έπρεπε να το κάνεις. Απλά ένα διάλειμα, μια όαση στην έρημο, σαν μια διαφορετική μοναχικότητα
το προσπαθήσεις να αγγίξεις το εγγύς σημαίνοντας μόνο τίποτα από το απτό κι όχι το τίποτα, ούτε όλα ούτε καλά όλακιόλαήτίποταπάντα να
το κρέας μιας αεροπορικής τραγωδίας αποκτά ιδιαίτερα γευστικά χαρακτηριστικά μετά την παραμονή του στο αλάτι του ήλιου όπως ο μόνος 8 ώρες σύντροφος με την μοναχικότητα του διαφορετικού διαλύματος άγρυπνος μέσα στην σκιά του φοίνΙΚΑ που κοιμάται
η ακετονη που ξεβαφει τα νυχια ειναι που καθαριζει το "καθημερινη μουτζουρα" της "θελω" - δεκα μικρα καθρεφτακια με τη δικη τους ιστορια που απαιτουν φροντιδα καταστροφικη. αυτα τα μικρα τιποτα που οδηγουν τους ιδιοκτητες αλλα και γενικοτερους χρηστες η μισθωτες της προκατασκευασμενης, μα ανακαινισμενης αληθειας τους, λειτουργουν ως καναλια για γονδολες παραμορφωμενης πραγματικοτητας. Ενας τοιχος ειναι παντα ενας τοιχος ειτε του κρεμασεις πινακα ειτε οχι αλλα τα τουβλα το ξερουν, γιατι η ιδεα του πινακα τους λεει ευχαριστω καθε μερα. Το ευχαριστω το δικο μου που χρωστας εσυ για αυτη την ψυχρα που κραταει τη ζεστη για μας, και κανει τον ηλιο λιγο πιο ζωντανη αναμνηση οταν λειπει, απο την ζωντανια της παρουσιας οταν ειναι εδω.
Λουπα
... και παλι πίσω (ή μηπως μπροστα;) γιατι πάλι κανω το λαθος να ψαχνω τον ανθρωπο εκει που είναι, οταν δεν υπάρχει, και το αναποδο. Πριονιδι της ελπιδας, απο μια μερα που ανθρωπος συνισταται απο τα δημιουργηματα του. οπου το χρωμα του δερματος θα ξεθωριασει μεσα απο τις χιλιαδες εξειδικευσεις των διαχωρισμων του "εφτιαξα" που παρασιτουν ως βερνικια πανω σταν νυχια του ειμαι.
Περισσοτερο πραγματικα απο οσα γνωρισε ποτε ο παιχτης, τα ματια του, αυτα τα οποία, ειναι οι ασσοι των ζαριων που ζουν κυλωντας πανω στην τσοχα της ευθυνης.ισορροπουν περιστασιακα σε αποφασεις εφημερες, που δεν εχουν σημασια, αφου ειναι ζωης και θανατου, αλλα ποτε υπαρξης και ανυπαρξιας.
λουπα
στο τζαμι του αυτοκινητου κρεμασμενα δυο ζαρια διπλα απο πεντε βαμενα νυχια που γραφει σε ενα χαρτι τη λιστα του σουπερμαρκετ.
Αρμονικη ταλαντωση με υφεση του παρμπριζ που συναντα τη διεση του χαρτιου καπου στη μεση και εκτος. στο σημειο που το χτες εναρμονιζεται με το αυριο στο τωρα που οταν το σκεφτεσαι εχει ηδη περασει.
Λουπα; ναι, γιατι αυτο που απο κει φαινεται σπειρα, απο την αλλη ειναι ο ιδιος ομοκεντρος κυκλος, που κλεινει απεξω κι απο μεσα. Τι μικροκοσμος και αηδιες, αν εχεις τις ψηφιδες, ολα τα αλλα ειναι η κολλα και το χρωμα. χωρις αυτα ομως η αμμος γλυστρα μεσα απο τα δαχτυλα.
Κύκλος; ναι.
...αυτος, ο οποίος...
Ουπς! ρε συ, σόρυ για κατι κομματα εισαγωγικά και τόνους που την εκαναν δεξια κι αριστερά, αλλά αν εχεις καιρο να ανοιξεις τη βρύση, φεύγουν σταγόνες από το πλάι. και ειναι μερικές φορές πολύ βάρβαρη διαδικασία, να συμπληρωνεις νερο προτου πατήσεις το πορτοκαλι κουμπακι.
καλά ταξίδια/
Δημοσίευση σχολίου