Παράξενο καμιά φορά ξυπνάμε μές στήν νύχτα
Γιατί μέσα στον ύπνο μας κάποιος κτυπά τήν πόρτα
Και στήν εξαίσια πόλη τού μεσονυκτίου τής
ημι-αφύπνισης καί μισο-μνήμης
ηχούν βαριά σ' όλους τούς δρόμους θύρες
Ποιός είναι ο νυκτερινός άγνωστος επισκέπτης
τί έρχεται νά βρεί ποιόν νά κατασκοπέψει
Ζητιάνος ψωμοζήτης
Είναι ένας κλέφτης είναι πουλί
Τό είδωλό μας στόν καθρέφτη
Πού επιστρέφει από μιά άβυσσο διαφανή
Καί θέλει πάλι πίσω νά γυρίσει
Καταλαβαίνει πόσο έχουμε αλλάξει
Πώς το κλειδί έχει μαγκώσει πιά στην κλειδαριά
Τής μυστηριώδους πόρτας τών σωμάτων
Ακόμη κι άν μάς έχει εγκαταλείψει μόλις πρίν λίγο
τήν κρίσιμη που σβήνει τό φώς στιγμή
Λοιπόν τί θ' απογίνει
Πού γυρνά; υποφέρει;
Μήπως τά φαντάσματα έρχονται από εδώ;
εδώ ζούνε τά όνειρα;
γεννιούνται οι λύπες;
Τήν πόρτα μου μήν τήν ξανακτυπήσεις επισκέπτη
Θέση στό σπίτι μου καί στήν καρδιά μου δέν υπάρχει
Γιά τίς παλιές τού εαυτού μου εικόνες
Κι άν ίσως εσύ μ' αναγνωρίζεις
Εγώ ποτέ δέ θά μπορέσω νά γνωρίσω εσένα.
Αποδεχόμενος την πρόσκληση του Δημήτρη Αθηνάκη αντιστέκομαι κι εγώ με ένα ποίημα
Μεταφέρω τη βούληση στους:
manground
salvador
ινδόλη
[HDD345F]
industrialdaisies
8 σχόλια:
"Παράξενο καμιά φορά ξυπνάμε μές στήν νύχτα
Γιατί μέσα στον ύπνο μας κάποιος κτυπά τήν πόρτα
Και στήν εξαίσια πόλη τού μεσονυκτίου τής
ημι-αφύπνισης καί μισο-μνήμης
ηχούν βαριά σ' όλους τούς δρόμους θύρες"
Ευχαριστώ.
Η τιμή; Δική μου!
Υπέροχο το ξύπνημα!
θα ορκιζόμουν πως το'χω ξανα διαβάσει
η φόρμα του μου φαίνεται οικεία..
σ'ευχαριστώ για την πρόσκληση.
0k θα ανταποκριθώ στην αντίσταση, με Φως, Ένστικτο και Λίμπιντο. Πως όμως θα το μάθαινα αν δεν μου το έλεγαν? (αν όμως το μάθαινα εύκολα, θα έπαυε να είναι Dada!) man's ground.
Πολύ ωραίο! Ποιός έκανε την μετάφραση; Επίσης, ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, όμως έχω ήδη απαντήσει: http://outbreak.wordpress.com/2008/01/18/dyo_gries_kai_o_xasan/
Έτσι όπως απάντησα άντε να καταλάβεις! Αυτό ως διόρθωση του προηγούμενου. Σε χαιρετώ, θα τα πούμε σύντομα.
Η μετάφραση είναι της Βερονίκης Δαλακούρας/ευχαριστώ για την ανταπόκριση
Α, εσύ έχεις μπει ήδη στο παιχνίδι. Εξαιρετικό ποίημα. Και δεν το ήξερα. Κρατώ δυο στίχους: "Πώς το κλειδί έχει μαγκώσει πια στην κλειδαριά / Της μυστηριώδους πόρτας των σωμάτων"
Δημοσίευση σχολίου